Είναι γνωστό ότι υπάρχουν χιλιάδες προσωνύμια της Παναγίας στην Ελλάδα.Ένα από τα πιο περίεργα,συνοδευόμενο,μάλιστα και από θαυμαστή προφορική παράδοση είναι αυτό που συνάντησα σ’έναν μικρό περιφερειακό ναό σε διπλανό μας(>10χλμ) κεφαλοχώρι,το Προάστιο Καρδίτσας,αγνοώντας παντελώς το όλο θέμα παρ’όλη την εικοσαετή περίπου γειτνίαση!!! Συνέβη,δε,όλως “τυχαίως”:
Λόγω των έργων για την περίφημη Ε65 υποχρεώθηκα να αλλάξω το καθημερινό δρομολόγιό μας από το χωριό όπου διαμένω για το χωριό όπου διδάσκω.
Σ’ένα σημείο της νέας αυτής διαδρομής,το πάντοτε…ανήσυχο φωτογραφικό μάτι διέκρινε, κάπου στο βάθος, έναν πέτρινο ναό κτισμένο πάνω σε κάποιο περίεργο,πολύ χαμηλό “ανάχωμα” να περιβάλλεται από εκτεταμένο λειμώνα.
Σκέφθηκα ότι ο συνδυασμός μπορεί κάποια στιγμή να αποφέρει κάτι ενδιαφέρον φωτογραφικά και το…παράτησα σε μιά γωνιά του μυαλού μου.
Μετά από δύο χρόνια,την περασμένη άνοιξη, το…ανέσυρα και είπα να κάνω την πρώτη αναγνωριστική επίσκεψη.Όταν έφτασα,το φώς είχε πέσει πάρα πολύ και δεν προσφερόταν για “σοβαρή” φωτογράφιση.Έμεινα έκπληκτος όμως βλέποντας στον περιβάλλοντα χώρο του Ναού να περιφέρεται αμέριμνα μια μικρή αγέλη από…ΕΛΑΦΙΑ !!!
Έκανα μερικές λήψεις έτσι για…την τιμή των όπλων και αποχώρησα.
Το ανέφερα στη σύζυγο και συμφωνήσαμε την επόμενη φορά να πάμε μαζί.Ό,περ και εγένετο ένα απογευματάκι στις αρχές Ιουνίου με κατάλληλο ουράνιο καμβά.Εκεί,λοιπόν,εκτός από το ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό,ανακαλύψαμε και ένα λαογραφικό διαμάντι.Μεταφέρω το κείμενο που είδαμε τοιχοκολλημένο έξω από τον Ιερό Ναό:
Iστορία του Iερού Nαού Παναγίας Eλαφιώτισσας Προαστίου Kαρδίτσας
Σύμφωνα με την εγχάρακτη επιγραφή της κυρίας εισόδου του Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Προαστίου,αυτός κτίσθηκε το 1858 στην βόρεια πλευρά του χωριού πάνω σε έναν γήλοφο ύψους 3 και περιμέτρου 300 περ.μέτρων.
Η τοπική παράδοση κληροδότησε αξιοθαύμαστα γεγονότα τόσο για την ανέγερση όσο και για την μετέπειτα ιστορία του Ναού.
Ο γήλοφος,που στέκει εκεί για αιώνες,κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ήταν κατάφυτος από μεγάλα δέντρα,θάμνους διαφόρων ειδών και αγκαθωτούς βάτους.Ένα βράδυ λοιπόν,ενώ οι κάτοικοι του χωριού έβοσκαν τα πρόβατά τους γύρω απ’αυτή τη μαγούλα(προεξοχή της γής σαν μάγουλο),άκουσαν να λαλεί ένας κόκορας μέσα στο πυκνό δασύλιο.Με δυσκολία και γεμάτοι απορία ανέβηκαν για να βρούν τον κόκορα.Όμως,αντί γι’αυτό,βρήκαν μπροστά τους μια εικόνα της Παναγίας και δίπλα της να καίει ένα καντήλι.
Γεμάτοι ευλάβεια μετέφεραν την εικόνα στον Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου Κάτω Χώρας διότι,τότε,το χωριό χωριζόταν σε δύο μαχαλάδες,την Άνω και Κάτω Χώρα,λόγω του μικρού ποταμού «Φλέβα» ο οποίος διχοτομούσε την Παραπράστανη όπως ήταν η παλαιά ονομασία του χωριού.Όμως η εικόνα,με θαυματουργικό τρόπο,επέστρεψε στην αρχική της θέση δείχνοντας την σαφή προτίμηση της Παναγίας γι αυτό τον τόπο.
Έτσι,παρ’όλες τις δυσκολίες,οι κάτοικοι,οπλισμένοι με πίστη και θέληση,άρχισαν να κτίζουν τον Ι.Ναό .Και τα εμπόδια δεν ήταν λίγα.Αξίζει να αναφέρουμε την συλλογική προσπάθεια των κατοίκων όταν προσέφεραν ένα μέρος από τα μαλλιά των προβάτων τους με σκοπό να φράξουν την πηγή η οποία ανέβλυζε μέσα από τα σπλάχνα της μαγούλας καθιστώντας αδύνατο το χτίσιμο πάνω σ’αυτήν.
Όταν πλεόν ολοκληρώθηκε ο Ι.Ναός,λίγες ημέρες πρίν τον 15Αύγουστο εμφανίστηκαν στον περίβολο του Ναού τρία ελάφια.Όλοι κατάλαβαν πως αυτό το Θεόσταλτο δώρο ήταν η ανταμοιβή της Παναγίας για τα παιδιά της που τόσο μόχθησαν.
Για χρόνια λοιπόν έσφαζαν τα δύο,δίνοντας το κρέας τους ευλογία στους πιστούς που τιμούσαν το «Πάσχα του καλοκαιριού» και άφηναν το ένα το οποίο επέστρεφε την άλλη χρονιά παρέα με άλλα δύο καινούργια.
Όταν,όμως,αυτό διαδόθηκε στα γύρω βαλτοχώρια,πλήθος προσκυνητών συνέρρεε στο πανηγύρι του 15Αυγούστου.Έτσι,οι Παραπραστανίτες για να ευχαριστήσουν όλους τους πανηγυριώτες ,μια φορά έσφαξαν και τα τρία ελάφια και από τότε δεν ξαναφάνηκε κανένα.
Τα συνεχή θαύματα δεν άφησαν ασυγκίνητο ακόμη και τον αγά του χωριού του οποίου ο γιός ήταν κωφάλαλος.Έτρεξε και αυτός,αν και μουσουλμάνος φυσικά,γονάτισε μπροστά στην χάρη της Παναγίας και προσευχήθηκε για την αποκατάσταση της υγείας του παιδιού του.Πράγματι σε λίγες ημέρες ο γιός του ανέκτησε την ομιλία και την ακοή του ενώ ο Αγάς, ευγνώμων,δώρισε πολλά από τα υλικά αγαθά του στον Ι.Ναό.
Σήμερα,σε ανάμνηση όλων των προαναφερθέντων, στον περιφραγμένο περιβάλλοντα το Ναό χώρο εκτρέφονται κάποια ελάφια και ο κάθε προσκυνητής ή απλός περαστικός μπορεί να απολαύσει την συναναστροφή μαζί τους.
It is known that there are thousands of names of the Virgin Mary in Greece. One of the most odd, accompanied indeed wonderful oral tradition is what I met in a small regional temple in our neighboring (> 10km) big village, Proastio Karditsa, The whole thing over the next twenty years around! It happened totally "accidentally":
Due to the works for the famous E65 I was forced to change my daily route from the village where I live for the village I teach.
At a point on this new route, the ever-restless photographic eye could see, somewhere in the background, a stone temple built on some strange, very low "embankment" surrounded by extensive lawn.
I thought the combination could somehow produce something interesting in the photographic way and I ... I left in a corner of my mind.
After two years, last spring ... I took off and said to make the first identification visit. When I arrived, the light had fallen too much and was not offered for "serious" photography. I was surprised to see the surrounding area of the church wandering Carelessly a small herd of ... deer !!!
I made some shots so ... for the price of the weapons and I left.
I mentioned it to my husband and we agreed next time to go together. That was the first afternoon in early June with appropriate uranium canvas. So, apart from the interesting photographic material, we also discovered a folk diamond. I translate the text we saw Dashed outside the Temple:
History of the Holy Monastery of Panagia Elafiotissa, Proastio, Karditsa
According to the engraved inscription of the main entrance of the Church of the Assumption of the Assumption of the Virgin Mary, it was built in 1858 on the north side of the village on a hill of height 3 and a perimeter of 300 centimeters.
The local tradition bequeathed admirable events both to the erection and to the subsequent history of the Temple.
The gulp, which has been there for centuries, during the Ottoman domination, was full of large trees, shrubs of various species and barbed walruses. One evening, while the inhabitants of the village grazed their sheep around this magoula (the outskirts of the land Like a cheek), they heard a cock in the dense wood. With difficulty and full of urge they went up to find the rooster. But instead they found a picture of the Virgin Mary in front of them and burning a candle next to it.
Full of devotion, they transferred the icon to Agios Athanasios Kato Chora, because at that time the village was divided into two mosques, Ano and Kato Chora, due to the small river "Fleva" which divided the Paraphrastani as it was the old name of the village . But the image, in a miraculous way, returned to its original position, showing the clear preference of the Virgin Mary for this place.
So, despite all the difficulties, the inhabitants, armed with faith and will, began to build the Nau. And the obstacles were few. It is worth mentioning the collective effort of the residents when they offered some of their sheep's hair In order to clog the source that flowed through the guts of the magus, making it impossible to build on it.
When the temple was completed, a few days before 15 August, three deer appeared in the temple's courtyard. Everybody understood that this Goddess was the reward of the Virgin Mary for her children who had been so abused.
For years, they both were sacking, giving their meat a blessing to the faithful who honored "Easter of the Summer" and left the one who was returning another year together with two new ones.
When, however, it spread to the surrounding marshlands, a crowd of pilgrims gathered at the feast of August 15th. So the Paraportesites to please all the fanatics, once slaughtered all three deer and no one ever came back.
The constant miracles did not leave even the agape of the village whose son was deaf. He also went, though a Muslim, of course, kneel before the grace of the Virgin and prayed for the restoration of his child's health. Indeed, in a few days His son recovered his speech and hearing, while Agas, thankful, donated many of his material goods to John Nau.
Today, in remembrance of all the aforementioned, in the enclosed surroundings the Temple area is bred some deer and every pilgrim or simple passer can enjoy the interaction with them.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου